تأثیر پارامترهای ارتعاشی بر پایداری فرآیند تراشکاری در حوزه زمان

فرآیند تراشکاری به کمک ارتعاشات با بسامد کیلوهرتز به دلیل مزایای زیاد از قبیل کاهش نیروی ماشینکاری و زبری ‎سطح به طور گسترده مورد توجه قرار گرفته است. ارتعاش لرزه، نوعی ارتعاش خود-برانگیخته است که در فرآیندهای گوناگون ماشینکاری به وجود می‌آید. این نوع از ارتعاشات بعد از ایجاد به سرعت رشد کرده و فرآیند ماشینکاری را ناپایدار می‌کند. لرزه اثرات نامطلوب دیگری نظیر افت کیفیت سطح، کاهش عمر ابزار و حتی آسیب دیدن قطعه کار و دستگاه نیز دارد. در این مقاله نظریه‌ای پیشنهاد شده است تا این پدیده را در تراشکاری ارتعاشی مورد بررسی قرار داده و بتواند مرز پایداری فرآیند را پیشگویی نماید. نظریه در حوزه زمان بوده و به کمک روش‌های عددی حل گردیده است. اثر پارامترهای بسامد ارتعاش و نسبت زمان برش بررسی شد و نشان داده شدند که اثر بسامد ناچیز بوده و نسبت زمان برش مؤثر است.